www.old.acta-agrophysica.org / polrocznik

vol. 8, nr. 4 (2006)


poprzedni artykuł    wróć do listy artykułów    następny artykuł

 
Sorpcja pary wodnej na łuszczynach rzepaku
Zofia Sokołowska, Tadeusz Rudko, Piotr Bańka, Mieczysław Hajnos
(pobierz wersję PDF)
Instytut Agrofizyki im. Bohdana Dobrzańskiego PAN, ul. Doświadczalna 4, 20-290 Lublin

vol. 8 (2006), nr. 4, pp. 995-1004
streszczenie: Badano sorpcję pary wodnej na łuszczynach rzepaku jarego odmiany Star o różnej podatności na pękanie. Wyniki sorpcji pary wodnej przedstawiono w postaci izoterm sorpcji i desorpcji oraz opisano równaniem izotermy adsorpcji BET. Otrzymane izotermy można zaliczyć do typu II według klasyfikacji BET. Na obu typach łuszczyn ilość zasorbowanej pary wodnej była podobna i tylko nieznacznie większa na łuszczynach podatnych na pękanie. Podobna, lecz mniej wyraźna, zależność występuje dla izoterm desorpcji. Na podstawie danych sorpcji obliczono powierzchnię właściwą, zgodnie z polską normą PN-Z-19010-1. Średnia powierzchnia właściwa badanych łuszczyn rzepaku obliczona z izoterm sorpcji wynosiła ok. 260 m2×g-1, a wyliczana z izoterm desorpcji ok. 290 m2×g-1. Generalnie, łuszczyny podatne na pękanie charakteryzowały się większą sorpcją pary wodnej, pętlą histerezy i powierzchnią właściwą.
słowa kluczowe: łuszczyny rzepaku, sorpcja pary wodnej, powierzchnia właściwa
język oryginału: polski