vol. 8, nr. 4 (2006)
|
Sorpcja pary wodnej na łuszczynach rzepaku |
|
|
Zofia Sokołowska, Tadeusz Rudko, Piotr Bańka, Mieczysław Hajnos |
|
| (pobierz wersję PDF) |
|
|
Instytut Agrofizyki im. Bohdana Dobrzańskiego PAN, ul. Doświadczalna 4, 20-290 Lublin |
|
|
vol. 8 (2006), nr. 4,
pp. 995-1004
|
|
|
streszczenie:
Badano sorpcję pary wodnej na łuszczynach rzepaku jarego odmiany Star o różnej podatności na pękanie. Wyniki sorpcji pary wodnej przedstawiono w postaci izoterm sorpcji i desorpcji oraz opisano równaniem izotermy adsorpcji BET. Otrzymane izotermy można zaliczyć do typu II według klasyfikacji BET. Na obu typach łuszczyn ilość zasorbowanej pary wodnej była podobna i tylko nieznacznie większa na łuszczynach podatnych na pękanie. Podobna, lecz mniej wyraźna, zależność występuje dla izoterm desorpcji. Na podstawie danych sorpcji obliczono powierzchnię właściwą, zgodnie z polską normą PN-Z-19010-1. Średnia powierzchnia właściwa badanych łuszczyn rzepaku obliczona z izoterm sorpcji wynosiła ok. 260 m2×g-1, a wyliczana z izoterm desorpcji ok. 290 m2×g-1. Generalnie, łuszczyny podatne na pękanie charakteryzowały się większą sorpcją pary wodnej, pętlą histerezy i powierzchnią właściwą.
|
|
słowa kluczowe:
łuszczyny rzepaku, sorpcja pary wodnej, powierzchnia właściwa
|
|
język oryginału:
polski
|
|
|
|
|