streszczenie: Do końca lat 90-tych XX wieku metoda Penmana była powszechnie stosowaną metodą obliczania ewapotranspiracji wskaźnikowej. Obecnie najczęściej stosowaną metodą wyznaczania ewapotranspiracji wskaźnikowej jest metoda Penmana-Monteitha w modyfikacji Allena i współautorów. Nowa modyfikacja metody Penmana-Monteitha weryfikowana przez wielu badaczy w różnych regionach Polski i na świecie umożliwia dokładniejszą ocenę zdolności ewaporacyjnej atmosfery, dlatego jest metodą preferowaną. W pracy przeprowadzono badania na danych pochodzących z trzech stacji doświadczalnych Bydgoszcz (1945-2003), Łódź (1954-1995) oraz Wrocław (1964-2000). Do wyznaczonych sum ewapotranspiracji wskaźnikowej w okresie wegetacyjnym za pomocą metody Penmana i Penmana-Monteitha dopasowano funkcje rozkładu prawdopodobieństwa. Weryfikację hipotezy o zgodności roz-kładów empirycznych z rozkładem gamma przeprowadzono za pomocą testu chi-kwadrat. Następnie używając rozkładów gamma przeprowadzono podział okresów wegetacyjnych na: mokre, średnio-mokre, suche i bardzo suche w badanych regionach i wieloleciach. W wymienionych okresach wegetacyjnych porównano wyniki uzyskane za pomocą obu metod: Penmana i Penmana-Monteitha. Przeprowadzone porównania wskazują na to, że metoda Penmana daje zawyżone wartości ewapotranspiracji wskaźnikowej w wybranych regionach.