www.old.acta-agrophysica.org / polrocznik

vol. 16, nr. 1 (2010)


poprzedni artykuł    wróć do listy artykułów    następny artykuł

 
Właściwości powierzchniowe gleby ze stanowiska archeologicznego nr 4 w Biskupinie – sorpcja pary wodnej
Zofia Sokołowska1, Leszek Babiński2
(pobierz wersję PDF)
1 Instytut Agrofizyki im. Bohdana Dobrzańskiego PAN, ul. Doświadczalna 4, 20-290 Lublin
2 Muzeum Archeologiczne w Biskupinie, Biskupin 17, 88-410 Gąsawa

vol. 16 (2010), nr. 1, pp. 175-188
streszczenie: Zbadano właściwości powierzchniowe próbek pobranych ze stanowiska archeologicznego nr 4 w Biskupinie, z dwóch wykopów wykonanych w pobliżu stacji pomiarowych SP1 i SP6. Dla wszystkich badanych próbek gleb ilość zasorbowanej pary wodnej była wyraźnie zróżnicowana oraz zdecydowanie większa w próbkach gleby pochodzących ze stanowiska SP6. Wielkość sorpcji pary wodnej wzrastała wraz z głębokością ich pobrania. Dla wszystkich analizowanych próbek glebowych izotermy miały podobny przebieg i kształt i można zaliczyć je do izoterm typu II według klasyfikacji BET. Dla gleb z obu stanowisk pomiarowych powierzchniowe wymiary fraktalne (Ds.)próbek z warstw o wyższej zawartości związków organicznych były nieznacznie wyższe od Ds próbek pobranych z poziomów o charakterze bardziej mineralnym. Wartości Ds dla badanych gleb wskazywały na raczej jednorodną ich strukturę i niską porowatość. Największą grubość warstwy adsorpcyjnej stwierdzono dla próbek glebowych o wyższej zawartości związków organicznych, tj. próbek z poziomów 50-90 cm ze stanowiska SP1 oraz próbek ze stacji pomiarowej SP6. Wyniki Mh sugerowały wyraźnie mineralny charakter gleby ze stacji pomiarowej SP1, a Mh dla gleby z SP6 były podobne do wartości przypisywanej gytiom i glebom organicznym. Analiza zachowania się badanych gleb w odniesieniu do pary wodnej sugerowała, że tylko glebę z odkrywki SP6 można zakwalifikować jako glebę torfową. Natomiast gleba z odkrywki SP1 była bardziej zbliżona charak-terem do gleb mineralnych.
słowa kluczowe: Biskupin, sorpcja pary wodnej, powierzchnia właściwa, wymiar fraktalny, maksymalna higroskopijność
język oryginału: polski