|
|
vol. 1, nr. 2 (2003)
|
Właściwości chemiczne gleb mułowych wykształconych w dolinach zalewowych Narwi i Biebrzy
|
|
|
Sławomir Roj-Rojewski
|
|
| (pobierz wersję PDF )
|
|
|
Katedra Ochrony Gleby i Powierzchni Ziemi, Politechnika Białostocka, ul. Wiejska 45A, 15-351 Białystok |
|
|
vol. 1 (2003), nr. 2,
pp. 287-293
|
|
|
streszczenie:
Celem pracy jest przedstawienie wybranych właściwości chemicznych gleb mułowych i porównanie ich z właściwościami chemicznymi gleb torfowych wytworzonych z różnych rodzajów torfów. Badania prowadzono w dolinach zalewowych Narwi i Biebrzy wykształconych w Kotlinie Biebrzy Dolnej. Wyniki badań wskazują na istotną statystycznie różnicę w składzie chemicznym między glebami mułowymi a torfowymi. Muły zawierają mniej azotu ogólnego (średnio 1,633% s.m.) i wapnia w popiele (średnio 2,297% s.m.), za to są bogatsze w potas (średnio 0,198% s.m.) i sód (średnio 0,030% s.m.). Nie różnią się natomiast od torfów pod względem zawartości magnezu (średnio 0,316% s.m.), żelaza (średnio 2,923% s.m.), glinu (średnio 2,772% s.m.) i fosforu w popiele (średnio 0,134% s.m.). Zawartość azotu ogólnego i fosforu w glebach mułowych zmniejsza się w głąb profilu glebowego. Muły limnetyczne są żyźniejsze od telmatycznych, gdyż posiadają więcej azotu ogólnego, wapnia, żelaza i fosforu w popiele. Muły właściwe w porównaniu z mułami zamulonymi cechuje większa zawartość azotu ogólnego, potasu, sodu, wapnia, magnezu, żelaza i fosforu w popiele. O żyzności gleb mułowych decyduje więc przede wszystkim proces mułotwórczy, a w mniejszym stopniu proces zamulania.
|
|
słowa kluczowe:
gleby mułowe, muł, torf, właściwości chemiczne
|
|
język oryginału:
polski
|
|
|
|
|
|
