www.old.acta-agrophysica.org / polrocznik

vol. 7, nr. 3 (2006)


poprzedni artykuł    wróć do listy artykułów    następny artykuł

 
Wpływ podłoży i pożywek na stan odżywienia pomidora szklarniowego azotem, fosforem i potasem
Anna Pawlińska, Andrzej Komosa
(pobierz wersję PDF)
Katedra Nawożenia Roślin Ogrodniczych, Akademia Rolnicza, ul. Zgorzelecka 4, 60-198 Poznań

vol. 7 (2006), nr. 3, pp. 691-698
streszczenie: Doświadczenia przeprowadzono w latach 1999-2002. Badano wpływ zróżnicowanych poziomów składników pokarmowych w pożywkach oraz podłoży inertnych i organicznych na stan odżywienia pomidora szklarniowego odmiany ‘Cunero’ azotem, fosforem i potasem. W pożywce I zastosowano standardowe poziomy składników pokarmowych, wynoszące: (N-NH4 < 14,0; N-NO3 210,0; P 62,0; K 371,0; Ca 190,0; Mg 55,0; S-SO4 120,0; Fe 1,500; Mn 0,650; Zn 0,500; B 0,420; Cu 0,070; Mo 0,070; pH 5,50; EC 3,2 mS·cm-1, natomiast w II pożywce zwiększono zawartość składników o 20 %. Rośliny uprawiano w podłożach inertnych: wełnie mineralnej i keramzycie oraz organicznych: trocinach z drzew iglastych i mieszaninie torfu z korą w stosunku 1:1 (v/v). Zawartość N, P i K analizowano w części wskaźnikowej pomidora szklarniowego, którą był 9-ty w pełni rozwinięty liść od wierzchołka rośliny. Wykazano, że pomidor szklarniowy uprawiany w podłożach inertnych charakteryzował się wyższym stanem odżywienia fosforem i potasem, niż w podłożach organicznych. Nie wykazano natomiast istotnych różnic dla azotu.
słowa kluczowe: podłoża inertne, podłoża organiczne, stan odżywienia, pomidor
język oryginału: polski