|
|
vol. 8, nr. 4 (2006)
|
Zawartość metali ciężkich jako kryterium oceny jakości korzeni marchwi
|
|
|
Wiesław Bednarek1, Przemysław Tkaczyk2, Sławomir Dresler1
|
|
| (pobierz wersję PDF )
|
|
|
1 Katedra Chemii Rolnej i Środowiskowej, Akademia Rolnicza, ul. Akademicka 15, 20-950 Lublin |
|
|
2 Okręgowa Stacja Chemiczno-Rolnicza w Lublinie, ul. Sławinkowska 5, 20-810 Lublin |
|
|
vol. 8 (2006), nr. 4,
pp. 779-790
|
|
|
streszczenie:
W badaniach środowiskowych przeprowadzonych na Lubelszczyźnie oceniano jakość korzeni marchwi na podstawie zawartości metali ciężkich (Pb, Cd, Ni, Zn, Cu, As i Hg) oraz obliczano zależności występujące pomiędzy tymi metalami a niektórymi cechami gleby i rośliny. Metale ciężkie w glebie i korzeniach oznaczono metodą ASA, inne cechy gleby i rośliny według procedur badawczych obowiązujących w akredytowanym laboratorium Okręgowej Stacji Chemiczno-Rolniczej w Lublinie. Nie stwierdzono istotnego wpływu rejonu uprawy na zawartość oznaczanych metali w korzeniach marchwi. Właściwości gleby w niewielkim stopniu decydowały o tej zawartości. Najbardziej podatnym na te wpływy metalem był cynk i arsen, najmniej – ołów, miedź i nikiel. Zawartość niektórych metali w korzeniach była w istotny sposób uzależniona od występowania w tej części rośliny innych pierwiastków. Stwierdzenie to dotyczy w największym stopniu cynku, rtęci i miedzi, w najmniejszym – niklu, ołowiu i arsenu. Przeciętna zawartość metali ciężkich w korzeniach marchwi (0,049 mg Pb, 0,057 mg Cd, 0,254 mg Ni, 3,107 mg Zn, 0,591 mg Cu, 0,002 mg As i 0,0004 mg Hg×kg-1 ś.m.) wskazuje, że w żadnym przypadku nie została przekroczona dopuszczalna granica przewidziana dla tego typu produktu.
|
|
słowa kluczowe:
korzenie marchwi, metale ciężkie, jakość
|
|
język oryginału:
polski
|
|
|
|
|
|
